"My brain is a wild jungle full of scary gibberish. I'm writing a letter, I can't write a letter, why can't I write a letter? I'm wearing a green dress, I wish I was wearing my blue dress, my blue dress is at the cleaners. The Germans wore gray, you wore blue, Casablanca. 'Casablanca' is such a good movie. Casablanca, the White House, Bush. Why don't I drive a hybrid car? I should really drive a hybrid car. I should really take my bicycle to work. Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants!"Dit is een quote van Lorelai uit één van de afleveringen van de Gilmore Girls. Als ik 's middags ga lunchen of als ik bijvoorbeeld aan het naaien ben, kijk ik ondertussen vaak met een half oog naar een serie. Ik heb de Gilmore Girls weer eens uit de kast getrokken. In één van de afleveringen loopt Lorelai Luke's appartement in en ziet wat een gigantische bende het daar is. Ze staat stil, kijkt rond en zegt: 'zo moet het er aan de binnenkant van mijn hoofd uit zien!' Hilarisch vind ik dat. Hilarisch en herkenbaar. Ik zeg vaak dat ik een groot hoofd zou moeten hebben. Ik onthoud enorm veel, net zoals een olifant. Daarnaast zijn gedachtensprongen, zoals Lorelai ze hierboven maakt, mij ook niet vreemd. Mijn hoofd zou zo een onderdeel van google kunnen zijn. Zeg iets en hij levert je een tal aan resultaten op. Niet erg, maar ook niet heel praktisch als je een blog, mail of brief aan het schrijven bent.
Een aantal blogs geleden schreef ik dat het mijn goede voornemen was om meer stukjes te schrijven. Het idee is leuk, maar komt nog niet helemaal uit de verf. Mijn vriendinnetje Aukelien is net met een weblog begonnen en zij schrijft praktisch iedere dag. Ik ben jaloers! De inspiratie en de ideeën zijn er wel, maar dat moet nu nog even worden omgezet in woorden op papier. Gelukkig heb ik een excuus. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants!
