En ook nog nooit een tweede.
Soms ben ik bang dat ik nooit kus
voor ik ben overleden.
Er is iets met de Eerste Kus,
ik ken duizenden verhalen.
Ik weet alleen niet hoe het voelt
- da's niet te achterhalen.
Een kusje achter het fietsenhok,
een kusje op het strand.
Een kusje als een lentebries,
Of keihard tand op tand.
Met open mond, gesloten mond,
met ogen dicht of open...
Het kleine opgevouwen briefje:
Wil je met me lopen?
En iedereen weet nog met wie
en iedereen weet waar.
En zij gaf hem iets heel erg moois
en hij gaf iets aan haar:
de haarlokken in medaillons,
ringen in kleine doosjes,
gedichten in het natte zand,
en altijd rode roosjes.
En dan het kleine ongeluk:
soms was er een zó bang...
ze struikelde van angst en oeps!
Daar beet ze in zijn wang.
Ik ken alle verhalen wel,
maar ik wil zelf zo graag!
Wil jij misschien, mijn lief,
mijn hart,
wil jij, met mij, vand... mmm!
Mmmmm!
Mmmmmm!
Mmmmmmm!
Mmmmmmmm!
Was dit nu liefde? Niet alleen.
't Was ook verlegenheid.
Maar niet verlegenheid alleen.
Ik voelde trots in mij.
Was het wel trots? Niet trots alleen.
'k Was ook een beetje bang.
Ik was onzeker, schaamde mij:
Kuste ik niet te lang?
Er is iets met De Eerste Kus.
Je voelt, als is 't maar even,
alle gevoelens tegelijk.
Eén keer per mensenleven.
Gelezen in "Flow" vakantieboek
Uit: Fanfare van Sjoerd Kuyper
Afbeelding van: acampora.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten