Nine million bicycles

Borrelen

De vakantie zit er alweer een paar weken op. Op mijn weblog is het rustig, maar achter de schermen heb ik niet stil gezeten. De inspiratie voor creatief bezig zijn borrelde er flink op los. Heerlijk! Gelukkig heeft Arjan tegenwoordig een laptop want onze twee bureaus lagen propvol met stof, papier, draad, naalden, spelden, scharen, wol en kralen. Vreselijk onaardig en ongezellig, maar er was echt geen ruimte meer voor iemand anders. De Sinterklaasgedichten borrelden zomaar op en ook de surprises kwamen zonder moeite tot stand. Verder heb ik een vrolijke verjaardags-puzzel-boodschap van stof en karton gemaakt, naaide ik een theemuts voor mijn aankomende high tea en heb ik een aantal nog-niet-affe-werkjes afgewerkt. Tenslotte fröbelde ik ook nog een paar broches om cadeau te doen. Ik ben er alleen nog niet uit of ik het bloemen of kerststerren vind...



De pop vraagt misschien om wat uitleg: mijn "lootje" vroeg sokken van het merk "Happy Socks" en daarom maakte ik als surprise een vrolijke sokpop.

Vakantie

Ik wil niet goed zijn, niet leuk,
niet sterk, niet dapper,
niet aardig, niet vrolijk, niet grappig,
niet eerlijk en niet verstandig,
en ook niet de wijste, de beste,
de eerste of de laatste
alleen maar een klein beetje,
een tikkeltje onvindbaar
(behalve voor jou).



"Wat ik wil" van Toon Tellegen uit de bundel Gedichten 1977-1999.
Afbeelding: Kers op de kaart ansichtkaart

Miracle

Vriendinnen

"Pret maken met vriendinnen is niet frivool of oppervlakkig,
maar een eerste levensnoodzaak om een evenwichtige,
ontspannen en een gelukkige vrouw te blijven."



Citaat uit een artikel in "Happinez" (nummer 5, 2010)
Afbeelding: Kaartje van Blond Amsterdam

Wil je met me dansen?

Op een ochtend, vroeg in de zomer, woei er een klein briefje onder de deur van de eekhoorn door.

Eekhoorn,
Ik ben op weg naar jou.
Maar ik ben verdwaald.
De olifant.

De eekhoorn las het briefje een paar keer, dacht diep na en schreef toen:

Olifant,
Waar ben je verdwaald?
De eekhoorn

Het was een eigenaardige vraag, dacht hij. Maar hij wist niets beters te bedenken en verstuurde zijn brief.
Niet lang daarna kwam er een brief terug.

Eekhoorn,
In een boom.
De olifant

Toen de eekhoorn die brief had gelezen keek hij uit zijn raam en zag de olifant boven op het topje van de eik staan wankelen. Vlug schreef hij:

Olifant,
Wacht even. Ik kom eraan.
De eekhoorn

Maar die brief bereikte de olifant pas halverwege de eik en hij las hem vlak voordat hij met een enorme klap op de grond terechtkwam.
Even later sloeg hij zijn ogen op en telde met zijn slurf de builen op zijn hoofd. Eén, acht, honderd, telde hij er. Door zijn val was hij te suf om goed te tellen.
De eekhoorn boog zich over hem heen.
'Ik was op weg naar jou,' fluisterde de olifant.
'Ja,' zei de eekhoorn. Hij ging naast de olifant in het gras zitten.
'Ik wilde...' kreunde de olifant. 'Wil je met me dansen?'
De eekhoorn zweeg.
'Wil je niet?' vroeg de olifant en duwde zijn gezicht in de grond.
'Ja,' zei de eekhoorn. 'Ik wil wel.' Heel voorzichtig trok hij de olifant overeind.
Ze sloegen een arm om elkaars middel en begonnen te dansen. Het was eigenlijk meer zwaaien dan dansen, want de olifant kon zijn voeten niet optillen. Maar hij was wel heel gelukkig en riep af en toe vrolijk 'au!'

Uit: "Misschien wisten zij alles" van Toon Tellegen



De afbeelding is de omslagillustratie van het boek "Het wezen van de olifant" van Toon Tellegen

Verrassingen

Het allerheerlijkste is achter in de kast
een blikje zoete melk vinden dat je
helemaal vergeten was.



Tekst en afbeelding uit: "Teigetje" Het kleinste boek van Optimisme
van A.A. Milne

Bij jou

Als de oorlog komt,
En als ik dan moet schuilen,
Mag ik dan bij jou?
Als er een clubje komt,
Waar ik niet bij wil horen,
Mag ik dan bij jou?

Als er een regel komt
Waar ik niet aan voldoen kan
Mag ik dan bij jou?
En als ik iets moet zijn,
Wat ik nooit geweest ben,
Mag ik dan bij jou?

Mag ik dan bij jou schuilen,
Als het nergens anders kan?
En als ik dan moet huilen,
Droog jij m'n tranen dan?
Want als ik bij jou mag,
Mag jij altijd bij mij.
Kom wanneer je wilt,
Ik hou een kamer voor je vrij.

Als het onweer komt,
En als ik dan bang ben,
Mag ik dan bij jou?
Als de avond valt,
En 't is mij te donker,
Mag ik dan bij jou?

Als de lente komt,
En als ik dan verliefd ben
Mag ik dan bij jou?
Als de liefde komt,
En ik weet het zeker,
Mag ik dan bij jou?



Tekst: Mag ik dan bij jou van Claudia de Breij
Afbeelding: Kers op de kaart ansichtkaart

Leven

Dit blijft een erg leuk en goed filmpje! Qua vrolijkheid, creativiteit, kleur en inhoud hoort het volgens mij ook zeker op mijn weblog thuis. Ik was zelfs enigszins verbaasd dat ik hem er nog niet op had staan. Dus bij deze.

Vergeet niet te leven want het leven is fijn.

Vogelhoed

Deze kaart heb ik een tijdje geleden gekocht. Ik kon hem niet weerstaan.
Ik word gewoon blij van dit plaatje.



"Vogelhoedje" van Moniek Peek

Glimlach

Je kent het wel; zo'n hoekje waar de telefoon staat, eventueel een agenda ligt en waar altijd wel een pen te vinden is. In de vensterbank, waar ons hoekje is, ligt al tijden dezelfde pen. Een dikke, witte, reclame pen van Amnesty International. Het is zo'n pen die, als je hem indrukt, steeds een andere stukje tekst laat zien. Vandaag heb ik voor het eerst gelezen wat er eigenlijk voor tekst in de pen staat. Het viel me zomaar ineens op. Een stukje dat hier niet mag ontbreken.

Het kost niets maar brengt veel teweeg.
Hij schiet voorbij in een flits maar de
herinnering eraan blijft soms
voor altijd...

Fragment uit 'Wat een glimlach vermag'.
Emelda Tshuma, Zimbabwe

Zorgeloos

'Hoe als je je' van Bert Schierbeek en Kees de Goede, plint.nl

Positief

Denk iets goeds
en denk iets lekkers
denk iets geks
of nog iets gekkers

denk iets aardigs
denk iets liefs
maar hoe dan ook...
iets positiefs.

'Denk' van Toon Hermans

Irene Schrijft

Gister was ik weer eens even bij Opa en Oma. Opa was oude schriften aan het lezen. Het waren schriften die gebruikt werden als een soort van gastenboek. Dit lag vroeger bij hen op tafel en iedereen kon daar in schrijven. Beschrijvingen van alledaagse, maar ook bijzondere gebeurtenissen passeerden de revue. Erg leuk! Eigenlijk gewoon een soort van Twitter voor de familie- en kennissenkring, maar dan met een onbeperkt aantal tekens. De stukken waren zowel van voor- als na "mijn tijd". In één van de schriften is op 21 december 1983 geschreven dat Irene S. die middag was geboren, dat zij 4 pond woog en dat niets mocht baten want ze kwam gewoon; 'duidelijk een dochter van Wim en Ingeborg'. Grappig om te lezen. Opa wees mij op mijn eerste bijdrage aan dit Schrijvers-dagboek. Daarom deze keer een blogje met een al wat ouder stukje van mijn hand.

Amandelbloesem

Een mooi plaatje om te delen. Ik vind dit zo'n mooi schilderij! Het is een schilderij van Vincent van Gogh en het heet "Amandelbloesem".

"Op 31 januari 1890 schreef Theo van Gogh in een brief aan zijn broer Vincent dat hij een zoon had gekregen die hij de naam Vincent Willem zou geven. Vincent, die een hechte band had met zijn jongere broer, schilderde spoedig nadat hij het blijde bericht had ontvangen, als cadeau een van zijn lievelingsonderwerpen: grote, bloeiende takken tegen een blauwe lucht, bedoeld voor boven het bed van zijn broer en diens vrouw. Als symbool voor het jonge leven koos Vincent de takken van de amandelboom, één van de vroegst bloeiende bomen die in het zonnige zuiden reeds in februari de lente aankondigen."
Tekst: www.vangoghmuseum.nl

Mijn gouden dag

Boek van de week: “Mijn hoofd en ik. Omgaan met migraine” van Noortje Russel. Een erg goed boek! Eigenlijk is het vreselijk om te lezen want je krijgt er acuut hoofdpijn van, maar het is ook heel interessant en zelfs grappig. Ik heb bijvoorbeeld nog nooit bedacht om migraine te omschrijven als: ‘de duivel in je kop’ hebben of als ‘een vorm van marteling waar zelfs Amnesty International niet de minste grip op krijgt’. En wist je bijvoorbeeld dat onder andere Freud, Tolstoy, Nietschze, Chopin en Mozart ook aan migraine leden? Zij zijn er ook ‘groot’ mee geworden…

Wat ik vooral interessant, herkenbaar en noemenswaardig vond is dat in het boek gezegd wordt dat mensen met migraine er om bekend staan dat hun dagen zonder migraine “gouden dagen” zijn. Ik denk dat dat waar is. De dag na een migraineaanval ben ik compleet gesloopt, maar oh wat het is fijn dat die migraine weer weg is! Heerlijk! Ook de dagen zonder hoofdpijn of migraine verdienen ’s avonds een vreugdedansje. En hoe succesvol voel je je als je een migraine-trigger-dag hebt gehad en de migraine is niet komen opdagen. Ik-rule-momentje!

Na een dag met pijn
iets ingenomen.
Geheel ontspannen
in een roes
bijna vrolijk
zoals ik me nu voel
besef ik dat iedereen
zich meestal zo voelt
zonder het te beseffen.



Gedicht: Sandra van Renteren in Hoofdbrekens over hoofdzaken

Fijn

Wat een stilte. Sinds maart heb ik niks meer geschreven. Misschien is een weblog dan toch niet écht iets voor mij? Al ben ik gewoon ook erg druk met andere dingen bezig geweest. Eén van die dingen was de bruiloft van onze vrienden R&R. Wij mochten hun ceremoniemeesters zijn. Dat vond ik natuurlijk enorm leuk; een beetje regelen, organiseren en allemaal dingetjes bedenken waarmee we R&R op hun trouwdag extra konden verrassen. 25 mei was het dan ein-de-lijk zover. Wat was het een fantastische bruiloft! Het weer was stralend, de sfeer was ontspannen en het bruidspaar was prachtig! Belangrijker nog: ze genoten volop (én hebben, niet geheel onbelangrijk, ja gezegd. Twee keer zelfs). Het was gewoon fijn!



Deze foto is gemaakt door Michelle Hamstra

Scary gibberish

"My brain is a wild jungle full of scary gibberish. I'm writing a letter, I can't write a letter, why can't I write a letter? I'm wearing a green dress, I wish I was wearing my blue dress, my blue dress is at the cleaners. The Germans wore gray, you wore blue, Casablanca. 'Casablanca' is such a good movie. Casablanca, the White House, Bush. Why don't I drive a hybrid car? I should really drive a hybrid car. I should really take my bicycle to work. Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants!"

Dit is een quote van Lorelai uit één van de afleveringen van de Gilmore Girls. Als ik 's middags ga lunchen of als ik bijvoorbeeld aan het naaien ben, kijk ik ondertussen vaak met een half oog naar een serie. Ik heb de Gilmore Girls weer eens uit de kast getrokken. In één van de afleveringen loopt Lorelai Luke's appartement in en ziet wat een gigantische bende het daar is. Ze staat stil, kijkt rond en zegt: 'zo moet het er aan de binnenkant van mijn hoofd uit zien!' Hilarisch vind ik dat. Hilarisch en herkenbaar. Ik zeg vaak dat ik een groot hoofd zou moeten hebben. Ik onthoud enorm veel, net zoals een olifant. Daarnaast zijn gedachtensprongen, zoals Lorelai ze hierboven maakt, mij ook niet vreemd. Mijn hoofd zou zo een onderdeel van google kunnen zijn. Zeg iets en hij levert je een tal aan resultaten op. Niet erg, maar ook niet heel praktisch als je een blog, mail of brief aan het schrijven bent.
Een aantal blogs geleden schreef ik dat het mijn goede voornemen was om meer stukjes te schrijven. Het idee is leuk, maar komt nog niet helemaal uit de verf. Mijn vriendinnetje Aukelien is net met een weblog begonnen en zij schrijft praktisch iedere dag. Ik ben jaloers! De inspiratie en de ideeën zijn er wel, maar dat moet nu nog even worden omgezet in woorden op papier. Gelukkig heb ik een excuus. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants!

Opgeknapt

Een tijdje geleden schreef ik over mijn naaimachine die ziek was. Gelukkig kan ik nu vertellen dat hij weer beter is! Erg fijn! Ik heb de machine een paar weken geleden in Leeuwarden naar de winkel gebracht waar ik hem ooit heb gekocht. Ik vond dat het in Zwolle wel een erg duur grapje zou worden en we waren nieuwsgierig wat de naaimachine-meneer in Leeuwarden er over zou zeggen. Daarnaast was het ook wel een prettig idee dat deze meneer de naaimachine al kent. Een paar dagen nadat ik de zieke in Leeuwarden had achtergelaten werd ik gebeld met de mededeling dat hij weer beter was. Mariska heeft de machine voor me opgehaald. De reparatiekosten waren bijna de helft minder dan dat ik hier zou hebben moeten betalen. Leuke meevaller! Afgelopen weekend waren Papa en Boris in Zwolle en die hebben de naaimachine voor me meegenomen. Ik ben helemaal blij. Mijn eigen naaimachine is toch echt wel de beste!

De regenworm en zijn moeder

Er was een regenworm in Sneek
die altijd naar de sterren keek,
en fluisterde: Hoe schoon, hoe schoon...
Zijn moeder zei: doe toch gewoon,
kijk naar beneden naar de grond,
dat is nornmaal, dat is gezond,
kijk naar beneden, zoals ik...
En toen! Toen kwam de leeuwerik!
Het wormpje, dat naar boven staarde,
zag hem op tijd en kroop in d' aarde,
maar moe die naar beneden keek
werd opgegeten (daar in Sneek)
Dus doe nooit wat je moeder zegt,
dan komt het allemaal terecht.

Uit: 'Ziezo' van Annie M.G. Schmidt



Afbeelding: bron onbekend

Plaatjes kijken

Arjan en ik hebben vorige week de hobbykamer veranderd in een hobby-/studeerkamer voor twee. We zitten nu heerlijk aan ons lange bureau in de zon. Ik ben aan het bladeren door een stapel oude Flow Magazines. Lekker plaatjes kijken. Niet lezen, maar gewoon genieten van alle mooie plaatjes. Al bladerend kwam ik op een pagina waarop het schilderij 'The End of Dinner' stond afgebeeld. Ik werd acuut verliefd. Ik weet niet eens precies waarom, maar het was liefde op het eerste gezicht. Waar het hart vol van is, stroomt de mond van over. Daarom heb ik het schilderij gescand zodat je er ook van mee kunt genieten.



'The End of Dinner'. Dit schilderij is geschilderd in 1913 door de Fransman Jules Alexandre Grun (1868-1934).

Inspiratie

Inspiratieloos. Ik had zo bedacht om deze weblog goed bij te houden en regelmatig het één ander aan gedachtenspinsels openbaar te maken. Dat is dan de laatste tijden schromelijk mislukt. De tijd van goede voornemens hebben we alweer achter ons gelaten. Januari is alweer zestien dagen oud. Toch heb ik nog steeds een goed voornemen, meerdere, maar die zijn nu niet van belang. Namelijk mijn weblog bij houden. Straks ben ik mijn twee volgers kwijt omdat hier nooit meer iets nieuws te lezen en te zien is. De wil is er wel, maar de inspiratie mist. Gelukkig kan ik wel vermelden dat dit dan alleen op het schrijfgebied is. Op het naaivlak heb ik productieve weekjes gehad. Ter illustratie een hip baby-speelgoedje. Wat nog eens enorm pedagogisch verantwoord is ook met z'n verschillende soorten stof, labels en een belletje er in.

Happy New Year!

Een gezegend en gelukkig nieuw jaar gewenst!